Oman, wat een plaatje

Terwijl ik dit schrijf kijk ik terug op een geweldige eerste week. 

21 december was de dag van vertrek. Na toch wel een emotioneel afscheid op Schiphol vlogen we naar Dubai. Hier stond onze auto (een Chevrolet trailblazer) klaar en gingen we direct door naar Oman. Achteraf misschien niet een heel handige keus, want we waren best moe na de nachtvlucht. Maar oké, we hebben om en om gereden en na 6 uur kwamen we aan bij ons hotel. Een heerlijke appartement met twee slaapkamers, een woonkamer en een keuken. Hier hebben we snel wat gegeten en zijn we meteen gaan slapen. 

Na een prima nacht stond vandaag de rit naar de woestijn op de planning. We waren uitgerust en we hadden er zin in. Eerst even tanken (0,50 voor een liter) en na een paar uur rijden kwamen we bij ons eerste punt van de kaart, het benzinestation. We zouden namelijk alleen de woestijn in gaan en moesten dan alle punten op de kaart zoeken. Zodra we aankwamen, kwam er een Omani naar ons toe. Voor 20 Rial wilde hij ons voorgaan in woestijn om de weg te wijzen en mocht er iets gebeuren dan kon hij helpen. Na wat overleg in de auto besloten we het te doen. Toch een stukje veiligheid en aangezien we een automaat hebben, wat niet heel praktisch is in de woestijn was het misschien wel handig. Wat ben ik blij dat we hem voor ons hadden rijden. Hij heeft onze banden leeg laten lopen en reed voor zodat we konden volgen, want geloof me de woestijn is groot, heel groot. En toen kwam daar de berg. Hij reed er met gemak op en wij…. wij niet en toen zaten we vast. Mark werd naar de achterbank verbannen en onze Omani nam plaats achter het stuur. Op het filmpje zie je onze rit omhoog en hoor je hoe ik me voelde op dat moment. Na de berg namen we afscheid van onze redder en konden we het verder zelf af. Na nog een klein half uurtje kwamen we aan bij ons kamp. Jeetje, niet met woorden te omschrijven hoe mooi dit was. Tenten, prachtige Duizend-en-een-nacht gebouwen, een zwembad en groene bomen. Na wat zwemmen en een cocktail (zonder alcohol) was het tijd om de duinen op de klimmen om de zonsondergang te bekijken. Jezus, wat een klim was dat en ik maar denken dat als we boven op de eerste duin waren al klaar zouden zijn. Jammer joh, dat werden nog 4 duinen voordat we het juiste plekje hadden gevonden. Maar het was dan ook wel adembenemend en de hele klim waard geweest.

Terug in het kamp hebben we lekker gegeten en zijn we gaan slapen. De volgende dag hebben we nog wat gezwommen, hebben de kinderen gezand surft en zijn we aan het eind van de ochtend weer terug gereden door de woestijn, dit keer helemaal alleen. Geweldig!

Op de terugweg naar het hotel zijn we langs Wadi Bani Khalid gereden. Ook weer een prachtige plek midden in het gebergte. Na een kleine wandeling over rotsen kwamen we bij een stuk waar we konden zwemmen. Tussen rotsen en kloven in heerlijk warm water. 

Wat een mooie twee dagen waren dit, dat belooft wat voor de rest van de week.

De derde dag zijn we in het hotel gebleven, lekker uitgerust en gezwommen (Deb zwemt elke dag 20 baantjes en Mark sport elke dag) en hebben we wat boodschapjes gedaan. De vierde dag zijn we naar het Sinkhole van Bimmah geweest en richting de kust gereden. Wat kan de natuur toch mooi zijn. Na een stuk gereden te hebben langs de kustroute kwamen we op een verlaten strand aan. Hop met de auto erop, handdoeken neerleggen en genieten. Even zwemmen, schelpen zoeken en dat zonder anderen mensen om je heen. Oman kent (gelukkig) nog geen massatoerisme en ben je op de meeste plekken echt alleen.

En toen was het vrijdag, de dag de van de geitenmarkt. Dat betekent vroeg opstaan en dus ging het wekkertje al om 03.50 uur. Om half 5 zaten we in de auto en anderhalf uur later kwamen we aan in Nizwa. Daar kwamen ook de eerste auto’s met schapen, geiten en koeien aan. Wat een leuk gezicht. Rond 7 uur werd er iets geroepen en begon het grote spektakel. Veel Omani’s zaten in een kring (een binnen- en een buitenkring) en daar tussen liepen de verkopers met hun geiten. Schreeuwende verkopers met blèrende geiten, onderhandelen, doorlopen of een deal sluiten. We hebben staan genieten van deze echte Omaanse traditie. Daarna zijn we nog even door Nizwa gelopen, een echt Omaans dorp met lemen huizen en verschillende souks. Prachtig! Via het gebergte Jabal Akhdarzijn we terug gereden naar het hotel en kwamen we daar om half 1 kapot aan. Niet niks om zo vroeg op te staan. We hebben dan ook allemaal nog een paar uurtjes liggen slapen en ’s middags nog wat gezwommen. Omdat we een mooi appartement hebben met keuken, heeft Mark gisteravond pasta gekookt. Elke avond uit eten is leuk, maar het kost geld en het zoeken is best vermoeiend elke keer. 

Vanmorgen hebben we eerst lekker ontbeten en daarna zijn we naar de Sultan Qaboos Grand Mosque gereden. Ja, ik val in de herhaling, maar ook dit was weer prachtig mooi. Een moskee gelegen op een oppervlakte van 416.000 m2 met prachtig aangelegde tuinen. Alles is wit, glad en strak. Een genot om daar te wandelen. Buiten is het prachtig, maar als je binnenkomt… één en al pracht en praal met een swarovskikroonluchter van 8 ton en met 1122 lampjes, het een na grootste kleed ter wereld met 1.700.000.000 knopen… ja ook dan sta je weer stil om je heen te kijken. Weer…. Want je wordt hier elke dag verrast. 

We zijn ontzettend blij en dankbaar dat we Oman aan onze reis hebben toegevoegd, want dit hebben we pas later bedacht. Maar ik kan oprecht zeggen (en spreek ook namens Mark) dat Oman één van de mooiste en meest bijzondere landen is die wij ooit hebben bezocht. Mensen vroegen zich af wat wij in Oman gingen doen, ik zeg bekijk de foto’s en je hebt het antwoord.

Vanavond zijn wij nog naar de oude stad en de souk geweest en hebben we daar lekker sharwarma gegeten. Morgen hebben we een opruimdag en maandag rijden wij terug naar Dubai om daar oud en nieuw te vieren. 

Hoe wij deze eerste week ervaren hebben, los van de dingen die we gedaan en gezien hebben. Ik (Debbie) moest heel even acclimatiseren de eerste dagen, maar het gevoel dat we graag wilden, hadden we eigenlijk al meteen gevonden. Het gevoel van vrijheid, van zelf bepalen wat we doen. Ook Dani en Mick hebben hun draai gevonden. Ze gaan zwemmen als ze dat willen, ze gaan samen naar de supermarkt om boodschappen te doen, terwijl wij op de kamer lekker een bakkie drinken. ’s Avonds kijken zij de cup cake cup en wij in bed naar Netflix. Dus ja, het gaat goed met ons!

En als deze hele reis is en voelt zoals afgelopen week, weet ik niet of wij nog terugkomen 😊 We hadden ons geen betere start van ons avontuur kunnen wensen.

Veel liefs Debbie