Siem Reap - Cambodja

Ik begin mijn verhaal met het woord “wauw”. Dat is hoe ik onze dagen omschrijf in Cambodja. We zijn er maar 4 dagen geweest, maar het waren 4 fantastische dagen. Cambodja en dan vooral de stad Siem Reap hebben ons aangenaam verrast.

We vertrokken op 27 februari om 7 uur in de ochtend vanaf Ko Chang. Ik had verwacht dat wij de enige zouden zijn die vanaf dit eiland helemaal naar Siem Reap zouden reizen, maar dat had ik dus mis. Onze hele mini-van zat vol. 13 personen inclusief chauffeur en dus ook 13 grote backpacks. De bus zat echt letterlijk stampvol. Dat waren we niet gewend met onze private taxi’s en dus waren we al snel geïrriteerd. Mede ook omdat de bus gewoon veel te zwaar was en we ons hierdoor niet veilig voelden en Mark met zijn lange benen bijna geen plek had. We reden eerst naar de ferry, waar wij in gesprek probeerden te gaan met de chauffeur. Deze sprak nauwelijks Engels en dus kwamen we geen steek verder. Een meisje uit de bus vertelde dat dit normaal was en zij niet anders gewend waren dan dit soort volle busjes. Blijkbaar accepteren de echte backpackers dit, want je reist inderdaad een behoorlijk stuk voor een lage prijs. Omdat er geen andere mogelijkheden waren, bleven we maar in het busje op weg naar de grensovergang. Dit duurde zo een 5 uur tot de border. Hier werden we naar een achteraf plaats gereden, waar we uit moesten stappen. Van te voren werden we al gewaarschuwd voor scams en dus waren we heel alert. Er kwam inderdaad meteen een mannetje naar ons toe om te vertellen dat zij het visum konden regelen zodat we niet in alle rijen zelf hoefde te staan en het allemaal veel sneller zou gaan bij de grens. Dit zou 100 Bath p.p. (€3,00) zijn en dan konden we om half 3 mee met de bus die ons de grens over zou brengen. Anders zouden we het zelf allemaal moeten doen, dit zou zo een 2 uur duren en dan zouden we de bus missen van half 3 en moeten wachten tot 17.00 uur. Je werd op deze manier bijna gedwongen om het te doen en dus hebben we het gedaan. En of het een echte scam was weet ik niet, dat laten we in het missen. Toen we ons visum hadden gekregen, konden we de bus in en reden we naar de grens. Hier moesten we nog wel door de immigratie, heel veel vingerafdrukken laten nemen (dat doen ze hier in alle landen trouwens), stempels halen en na een uur konden we over de grens de bus weer in en reden we in 4 uur door naar Siem Reap. Daar werden we weer naar een parkeerplaats gebracht waar de tuktuks klaar stonden om ons naar het hotel te brengen. Dat wilden we alleen nog niet, we wilden eerst eten en een data kaartje halen en dus bracht hij ons naar de Burger King waar we alles geregeld hebben. 
Hier was ook onze eerste kennismaking met Peterhans, de eigenaar van onze guesthouse. We hebben, onder het genot van een cappuccino, even lekker zitten praten voordat onze tuktuk kwam. Deze bracht ons naar de guesthouse en na een dag van 12 uur waren we best wel heel moe en waren we heel blij met een bed. We waren van te voren wel al gewaarschuwd voor de haan door Peterhans en deze ging dan ook zeer vroeg in de ochtend al lekker uit zijn dak, dat was wel wat minder.

Maar deze dag zou toch een rustdag zijn en daar hebben we ook goed gebruik van gemaakt. Rustig aan opstarten, ontbijten, school, eten, zwemmen en aan het begin van de middag naar Siem Reap, old town gereden. Wat een geweldige sfeer, we kunnen wel zeggen dat we deze stad nog leuker vinden dan Bangkok. Het ziet er allemaal heel leuk uit, er zijn heel veel leuke kleine boetiekjes en coffee barretjes, kleine steegjes en gezellige kraampjes. Nadat de kids de kapper hadden bezocht, hebben we koffie gedronken met Peterhans en alles besproken voor de komende dagen. Hierna hebben we nog even inkopen gedaan, zoals gel, tandpasta en DROP (er zaten een paar dropjes in een haribo zakje). Terug in het hotel hebben we nog even lekker een duik genomen, ons opgefrist en om half 5 werden we opgehaald door Roth, onze chauffeur/gids/begeleider voor de komende dagen, wat een super leuke vent. We reden eerst naar het ticket office om de kaartjes te halen voor de tempels. Door het Corona virus loopt het toerisme hier terug en de overheid heeft daarom besloten om de prijzen voor de tickets de komende 4 maanden te verlagen. Dus we konden nu met een 1 dag ticket 2 dagen de tempels bezoeken. Bij het kopen kwamen we er ook achter dat de kinderen gratis waren en dus scheelde het ons uiteindelijk behoorlijk wat centjes, erg fijn! Na het kopen van de kaartjes reden we naar een tempel voor de zonsondergang. Hier zijn we alleen niet lang gebleven, want het was bewolkt en dan is er weinig zon te zien. We zijn dus eerder vertrokken en lekker wezen eten in de stad. Nadat we terug kwamen zijn we lekker ons bed in gedoken.

De volgende dag stond er een kleine tour gepland langs de tempels van Angkor Wat. Roth kwam ons om half 9 ophalen en in de tuktuk gingen we op weg. We hebben deze dag 4 tempels bezocht en allemaal even mooi en bijzonder. Het was echt heel rustig, wat voor ons super was en eindelijk konden we eens foto’s maken zonder toeristen erop. Wel zie je de verkopers bijna smeken of je iets wilt kopen en dus hebben we bij verschillende kraampjes wat gekocht. Bij de eerste mango, bij de tweede ananas, bij de derde water en bij de vierde een mooi souvenir. Zo hebben ze toch allemaal iets verdiend. Maar het geeft allemaal wel een heel naar gevoel helaas.

Het fijne van een eigen chauffeur is dat we zelf onze tijd konden bepalen en als we klaar waren in de tempel we weer in konden stappen om door te gaan. Om half 2 lagen wij in onze zwemkleding in het zwembad, een prima dagje zo. 
Aan het einde van de middag was Roth er weer om ons naar het stadje te brengen en hebben we daar ook weer heerlijk gegeten met een ijsje toe. 

De derde dag stond onze Roth om 8.15 uur met de auto op ons te wachten. Vandaag hadden we een lange dag. We reden eerst naar Phnom Kulen, een waterval op zo een anderhalf uur rijden. Onderweg reden we over het platteland en hier zag je duidelijk de armoe van het land. Houten hutjes of huisjes op palen en veel kinderen en ouderen die spulletjes verkopen langs de weg. Maar wat is het mooi hier en zo authentiek. Je rijdt over rode zandwegen met de ouderwetse huizen langs de weg, de koeien die staan te grazen en niets echt gericht op toeristen. Dat was in Thailand wel anders, ik vind dit dan ook veel mooier! Voordat we naar de waterval reden, zijn we eerst naar de Big Buddha gereden. Deze is helemaal uit een rotsblok gehakt en omdat het Buddha day was, was het heel druk met locals die kwamen offeren. 
Aangekomen bij de waterval dachten we eerst dat er geen water was, het is natuurlijk droog seizoen hier. Maar iets verder naar beneden lopen was daar dus wel de waterval met water. Er kwam niet heel veel water af, maar genoeg voor waterpret en mooie plaatjes. Hier hebben we ons heerlijk een uurtje vermaakt voor we door gingen naar de “pink temple” Banteay Srei. Het was behoorlijk warm vandaag (37 graden) en dus hebben we deze best snel even rond gelopen. Hij was overigens wel heel mooi door de kleuren en de details die zo goed bewaard zijn gebleven. Na de tempel zijn we eerst gaan lunchen en daarna zijn we naar een Khmerhuis gereden. Ik wilde heel graag zien hoe de mensen hier leven en wonen en dus hadden we Roth gevraagd of het mogelijk was zo een huis te bekijken. Dit was geen probleem en dus stopte hij gewoon langs de weg, sprak met de bewoners en we mochten verder komen. Dit zijn de traditionele Khmer woningen, houten huizen op palen. Voor wie de geschiedenis een beetje kent van Cambodja is misschien ook wel de rode Khmer oorlog bekend.

”De Rode Khmer was de militaire tak van de Communistische Partij van Democratisch Kampuchea (nu Cambodja). Khmer is de naam van het volk dat Cambodja bewoont. De Rode Khmer is verantwoordelijk voor de dood van naar schatting 1,7 tot 2 miljoen mensen op een bevolking van 7 miljoen, tussen 1975 en 1979, toen de Rode Khmer aan de macht was. Hierdoor is bevolking in Cambodja erg jong, bijna de helft van de bevolking is jonger dan 20.”

In het huis wat wij bezochten woonden nog wel 2 ouderen mensen, samen met hun kinderen en kleinkinderen. Ze wonen primitief, maar het was zo mooi om te zien. De oudere man vond Dani en Mick geweldig, dat komt vooral omdat ze zo lang zijn en door hun blonde haren. We hebben even staan praten en gekeken voor we weer verder gingen. Daarna reed Roth door naar een palmsugar kraampje. Hier gaf hij uitleg hoe dit gemaakt werd en wat er sowieso allemaal gemaakt wordt van palmbomen (houten voorwerpen, suiker, pasta en snoepjes van de bloemen en daken en bedden van de bladeren) Hier hebben we een potje snoepjes gekocht, zo zoet maar zo lekker. Als laatste stop hebben we het huis van Roth bezocht. Hij heeft ontzettend veel dieren en wilden dit graag laten zien aan ons. Zo mooi om zijn liefde voor zijn dieren te zien en zo leuk dat hij ons mee nam. Hier konden we trouwens meteen de auto leeg maken, want Roth had onderweg nogal wat spullen verzameld. Zo kocht hij honing voor zijn vrouw bij de Big Buddha, bananenplanten onderweg naar de waterval en onderweg naar zijn huis had hij nog 2 kippen gekocht bij een vriend en zaten we dus uiteindelijk in een hele volle auto met planten en een bewegende doos op de achterbank, geweldig toch.

Na een plons in het zwembad zijn we naar het stadje gereden. Hier hebben we weer lekker gegeten, genoten van een massage en geëindigd op een rooftop met een heerlijke cocktail en mocktail. Ik kan je vertellen dat dit 1 van de leukste dagen was van onze reis. Maar dat komt mede door Roth en door het land!

De laatste volle dag hebben we besteed aan school, relaxen, zwemmen, tanden eruit laten vallen (derde inmiddels van Dani tijdens de reis) eten en drinken. Morgen vertrekken we met het vliegtuig naar Vietnam. Ik ben reuze benieuwd naar dit land. De meeste mensen zeggen dat Vietnam nog leuker is. We gaan het zien.

We kunnen jullie wel vertellen dat Cambodja en Siem Reap ons hart een beetje heeft gestolen. We zijn dankbaar dat we hier mochten zijn.

Veel liefs Debbie